Warszawa bez korków (prawie)

Kolejny wieczór spędziłem na szukaniu kadrów i nocnych pejzaży. Niby Warszawa jest mocno rozświetlonym miastem, ale gdy chcesz znaleźć konkretny kadr to zawsze się okazuje, że ten konkretny budynek jest ciemny. Adriana, która była wczoraj moim przewodnikiem, wypatrzyła fajny zakątek z widokiem na budynek sądu, coś jeszcze i Pałac Kultury. Niestety to "coś jeszcze" było ciemne. Postaliśmy, ponarzekaliśmy, ale ostatecznie zrobiłem zdjęcie. Schowałem aparat do walizki, poskładałem statyw i wróciliśmy do samochodu. I właśnie w tym momencie to "coś jeszcze" rozświetliło się. Cudownie, wróciliśmy na miejsce, rozłożyłem statyw, wyjąłem aparat, prawie ustawiłem kadr i światła zgasły.... Raczej nie przytoczę tu mojego ówczesnego komentarza.
Jeżdżenie po Warszawie nocą jest zdecydowanie przyjemniejsze, niż w środku tygodnia w czasie szczytu. Tym razem jednak czas, jaki zaoszczędziłem na przejazdach, strawiłem na czekaniu, aż przejedzie wreszcie kilka samochodów i narysuje mi światłem w kadrze to co chcę.
Fotograf zawsze musi na coś narzekać :)

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Jestem za głupi czyli o sztuce nowoczesnej raz jeszcze...

Wracam powoli do normalnego trybu pisania codziennie.... mam nadzieję:) Rozleniwiłem się ostatnio, to fakt, za to spędzałem czas bardzo przyjemnie :) Jednym z efektów była wizyta w MOCAKu, czyli Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie . Miałem od dawna wielką ochotę zobaczyć to muzeum, głównie z powodów architektonicznych. I rzeczywiście, muzeum zachwyca. Nie ma tu mowy, byśmy mogli mieć kompleksy w porównaniu z innymi muzeami tego typu na świecie. Mimo swojego ogromu, budynek jest bardzo kameralny. Czysta forma architektoniczna pozwala na ekspozycje każdej możliwej formy sztuki.

CZYTAJ DALEJ...

Aperture vs Lightroom czyli test nieobiektywny

Przy okazji jednego z ostatnich postów na temat Aperture, jeden z czytelników o pseudonimie Kashiash, spytał, co zyska przechodząc z Lightrooma na Aperture. Uznałem, że to bardzo dobre pytanie, co najmniej tak samo ważne jak to, czy lepszy jest Canon czy Nikon. Wy oczywiście wiecie, co ja o tym sądzę :) Aby podejść do tematu solidnie, ściągnąłem trial Lightrooma, by zobaczyć, co się pojawiło nowego w czwartej wersji. Przyznaję się, że nie poświęciłem kilkunastu godzin na dogłębne poznanie wszystkich funkcji i mogę się mylić co do szczegółów. Aby było łatwo porównać oba programy, stworzyłem katalog z trzydziestoma zdjęciami i wgrałem do każdego z programów. Nie będzie to kompletny test, a raczej skupienie się na istotnych różnicach. Nie miejcie wątpliwości, że wychodzę z założenia o wyższości Ap, gdybym tak nie uważał, to nie używałbym go :) Postarałem się jednak znaleźć też wszystkie pozytywne cechy Lr. Ponieważ nie pracuję na nim, mogłem o czymś nie wiedzieć i przez to pominąć jak

CZYTAJ DALEJ...

Spytaj Artura czyli biblioteki Aperture

Igi pytał się mnie już jakiś czas temu o synchronizację bibliotek w Aperture. Co jak co, ale o tym programie to lubię opowiadać :) Zacznę od początku. Zdjęcia w Aperture można przechowywać albo w bibliotece programu, albo w aktualnym układzie katalogów. Dla zdecydowanej większości nowych użytkowników programu, pozostawienie zdjęć w ich dotychczasowych lokalizacjach wydaje się rozsądnym rozwiązaniem. Ja też oczywiście właśnie tak na początku zrobiłem. Myśl, że mógłbym wrzucić swoje bezcenne fotografie do jakiejś tajemniczej biblioteki, wydawała się zbyt szalona. Nie miałem jeszcze zaufania do Aperture i byłem przyzwyczajony by mieć dostęp do zdjęć z poziomu systemu. Wrzuciłem więc wszystkie zdjęcia do Aperture, ale fizycznie zostawiłem w katalogach gdzie były do tej pory. Aperture po pierwszym uruchomieniu zawsze tworzy swoją bibliotekę gdzie są wszystkie możliwe informacje o zdjęciu, ustawienia, miniaturki, podglądy (jpgi o rozmiarach, które sami ustalamy). Na początku w

CZYTAJ DALEJ...

Codziennik Artura Nyka

Szukaj na tym blogu