Przejdź do głównej zawartości

Nie warto być skromnym

Mam takiego znajomego, który jest dobrym fotografem, w swojej dziedzinie doszedł do sukcesów. Ale czy jest to zasługa jego dobrych zdjęć, czy też jego doskonałego marketingu to już inna sprawa.

Wiele razy słuchałem, jak rozmawia z klientami, ale trochę czasu mi zajęło, by zrozumieć, jakie błędy sam popełniam.
Swoje własne fotografie traktuję zwykle bardzo surowo i raczej widzę, co jeszcze można by poprawić, niż co jest doskonałe. Jeżeli więc, prezentując zdjęcia klientowi, mówiłem: "Tak to wygląda, to mogłoby być lepiej, a tu można by jeszcze poprawić tamto", to zwykle dostawałem odpowiedź : "No rzeczywiście, to co, poprawi pan to?"
Sam się o to prosiłem.

A tymczasem mój znajomy, gdyby miał pokazać to samo zdjęcie temu samemu klientowi, zrobiłby to tak: "Proszę zobaczyć, jak świetnie wyszło! Tu zastosowałem taką specjalną technikę, a tu przemyślałem dokładnie kompozycję i dlatego tak to wygląda". No i klient byłby zachwycony. A przecież zdjęcie ciągle byłoby takie samo!

Wciąż daleki jestem od wciskania klientom, że każde zdjęcie zrobione byle jak lub przez przypadek, jest najwyższej próby fotografią artystyczną. Teraz skupiam się na dobrych cechach zdjęcia, a nie na drobnych detalach, na które i tak większość nie zwróci uwagi. Wiem, że zrobiłem wszystko, co mogłem, by osiągnąć najlepszy efekt i jeżeli klient wybrał mnie, to oznacza, że chciał takie zdjęcia, jakie robię.

Bo czasem klient po prostu chce dostać potwierdzenie od profesjonalisty, że to, co zamówił, jest dobre. W końcu nie musi się na tym znać :)

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Zacznijmy od Volvo czyli wreszcie koniec

Już dawno nie miałem tak intensywnego okresu w pracy jak te ostatnie kilka miesięcy. Patrząc co się działo na blogu to,  mogło to wyglądać jakbym nic nie robił, a w rzeczywistości było zupełnie inaczej. Jeździłem po Polsce, zrobiłem 2,083 kalendarza, prowadziłem warsztaty, sam wziąłem udział w jednych, przekonałem się, że z Włochami pracuje się jednak bardzo dobrze, wsparłem na Kickstarterze projekt budowy podobno najlepszego na świecie filtra polaryzacyjnego, zepsułem kartę graficzną, przeszedłem z Aperture na Capture One, nakręciłem mój pierwszy film poklatkowy, przekonałem się, że Retina to nie zawsze dobra rzecz, wpadłem na jeden rewelacyjny pomysł, fotografowałem w strefach zagrożenia wybuchem, wykładałem na uniwersytecie, zrobiłem moją stronę ( no, prawie.. ), bylem na Nocy Reklamożerców,  kupiłem kilka nowych zabawek i co najważniejsze, zdążyłem kupić bilety na pierwszy pokaz Gwiezdnych Wojen. O wszystkim tym, albo prawie o wszystkim będę niedługo pisał, bo zamier...

Kalendarz Ascomp 2016

Lubię wyzwania. Gdy dowiedziałem się, że klientowi zależy, by zdjęcia do nowego kalendarza zrobić w tym samym miejscu co ostatnio, pomyślałem sobie, że lekko nie będzie. Już za pierwszym razem, sesja tam bardzo trudna, a teraz na dodatek musiałem podnieść sobie poprzeczkę, bo nowy kalendarz nie mógł być podobny do poprzedniego. Miejscem tym bowiem, znowu miała być serwerownia. Nie wiem ilu z was miało okazję zwiedzić serwerownie, ale zakładam, że raczej nie jest to powszechne doświadczenie. Tym, którzy nie mieli tego szczęścia, by zobaczyć serwerowni od środka, postaram się trochę przybliżyć warunki w jakich pracowaliśmy. Wyobraźcie sobie budynek strzeżony jak twierdza. Wysokie płoty, strażnicy, alarmy, wszystkie drzwi z zamkami, śluzy, setki kamer itd. Pomieszczenia z serwerami mają tylko wąskie korytarze pomiędzy szafami. Gdy czasem zdarzyło się, że były to korytarze o szerokości dwóch metrów, to miałem powód do świętowania. W korytarzach na zmianę wieje, albo bardzo zimne, albo...

Widziałem "Gwiezdne Wojny - Przebudzenie mocy" czyli recenzja na gorąco bez spojlera

Nazywam się Artur Nyk i jestem fanem Gwiezdnych Wojen. Dziesięć minut temu wróciłem do domu i wiem, że teraz nie zasnę, więc lepiej opiszę moje wrażenia. Pamiętam moje pierwsze spotkanie z Gwiezdnymi Wojnami. Rok 1979, kwiecień lub maj. Dostać bilety na film to był wielki wyczyn. W końcu mojemu ojcu udało się to dniu, gdy Polacy grali jakiś ważny mecz. Wrażenie było kolosalne. Wtedy ten film wyprzedzał wszystko inne o lata świetlne. A ja na dodatek widziałem go, na chyba największym ekranie w Polsce, w kinie w katowickim Spodku. Wyobraźcie sobie salę kinową na 4500 osób !!!! A na gigantycznym ekranie (29x15 m ) widzicie przelatujący niszczyciel Imperium. To było coś! Choć ja najbardziej zapamiętałem scenę, gdy Lea, Luke, Chewie i Han Solo próbują się wydostać ze zgniatarki śmieci. Zapamiętałem tą scenę może dlatego, że akurat wtedy wróciłem z …wc. I dzisiaj znowu poczułem się jak wtedy. Jakbym miał znów 10 lat. Widzę żółte napisy przesuwające się na rozgwieżdżonym tle. I zno...