Przejdź do głównej zawartości

Przypadek czy obserwacja?

Wielu ludzi marudzi, że chętnie zrobiłaby jakieś zdjęcia, ale nie dzieje się nic, co byłoby warte fotografowania. Chodzą z wielkim aparatem zawieszonym na szyi, rozglądają się naokoło i nic nie widzą. Jasne, że na co dzień  ciężko oczekiwać, że na naszych oczach ferrari zderzy się z lamborghini albo policjantka zacznie strzelać do tygrysa uciekającego z ZOO.
Na takie zdarzenie fotoreporterzy często czekają całe życie. I czasem na dodatek nie mają przy sobie aparatu.

Nawet w codziennych sytuacjach można znaleźć wiele ciekawych sytuacji. Wystarczy zmysł obserwacji i wyobraźnia oraz bezwzględna szybkość. 
Najpierw obserwujmy. Wszystko co się dzieje naokoło nas. To coś co musi działać, jak kamera przemysłowa. Bezustanna i bezmyślna obserwacja. Tyle tylko, że my nie mamy szansy, by obejrzeć ponownie to co przegapimy. Dlatego musimy cały czas obserwować obraz niejako w "tle". Idziemy, rozmawiamy ze znajomymi i nagle WIDZIMY. 

Wtedy włącza się kolejna nasza zdolność. Czasem to, co widzimy, to obraz statyczny, czasem dynamiczny. Przydaje się wtedy umiejętność przewidzenia co się za chwilę zdarzy, gdzie za moment będzie ten gość, który nas zainteresował i jak za sekundę ułoży się kompozycja kadru wartego sfotografowania.

I na koniec potrzebujemy szybkości. Zwykle w takich chwilach mamy sekundę, czasem dwie, częściej tylko pół. Aparat już musi być przy oku, ogniskowa i ostrość dawno już ustawiona, a o ekspozycji nawet nie ma szansy myśleć. Naciskasz i albo to masz albo na zawsze zostaniesz z poczuciem, że to mogło być genialne zdjęcie.

 To zupełnie nie jest fotografia, jaką robię na co dzień, ale lubię takie polowanie na kadr. Takie doświadczenia przydają się przy fotografii fashion i life style gdzie też trzeba szybko łapać moment.


Tu mam kilka zdjęć zrobionych w jednym miejscu, w jednym czasie. Byłem ze znajomymi we Florencji i raczej zajęty byłem miłym spędzeniem czasu. Ponieważ jednak było to, nim zrozumiałem, że na wakacje nie zabiera się aparatu (jak jest się fotografem), to cały czas trzymałem palec na spuście :)

Stary zakład fryzjerski, samochód właśnie tam przejeżdżał, mnie możecie zobaczyć poniżej Marylin Monroe :)

Prowadzi i rozmawia przez telefon

Tu skupiłem się na blond policjantkach, ale już myślałem o następnym ujęciu faceta ciągnącego wózek 

Dwa aparaty to i tak mało, jak na Japończyka

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Zacznijmy od Volvo czyli wreszcie koniec

Już dawno nie miałem tak intensywnego okresu w pracy jak te ostatnie kilka miesięcy. Patrząc co się działo na blogu to,  mogło to wyglądać jakbym nic nie robił, a w rzeczywistości było zupełnie inaczej. Jeździłem po Polsce, zrobiłem 2,083 kalendarza, prowadziłem warsztaty, sam wziąłem udział w jednych, przekonałem się, że z Włochami pracuje się jednak bardzo dobrze, wsparłem na Kickstarterze projekt budowy podobno najlepszego na świecie filtra polaryzacyjnego, zepsułem kartę graficzną, przeszedłem z Aperture na Capture One, nakręciłem mój pierwszy film poklatkowy, przekonałem się, że Retina to nie zawsze dobra rzecz, wpadłem na jeden rewelacyjny pomysł, fotografowałem w strefach zagrożenia wybuchem, wykładałem na uniwersytecie, zrobiłem moją stronę ( no, prawie.. ), bylem na Nocy Reklamożerców,  kupiłem kilka nowych zabawek i co najważniejsze, zdążyłem kupić bilety na pierwszy pokaz Gwiezdnych Wojen. O wszystkim tym, albo prawie o wszystkim będę niedługo pisał, bo zamier...

Kalendarz Ascomp 2016

Lubię wyzwania. Gdy dowiedziałem się, że klientowi zależy, by zdjęcia do nowego kalendarza zrobić w tym samym miejscu co ostatnio, pomyślałem sobie, że lekko nie będzie. Już za pierwszym razem, sesja tam bardzo trudna, a teraz na dodatek musiałem podnieść sobie poprzeczkę, bo nowy kalendarz nie mógł być podobny do poprzedniego. Miejscem tym bowiem, znowu miała być serwerownia. Nie wiem ilu z was miało okazję zwiedzić serwerownie, ale zakładam, że raczej nie jest to powszechne doświadczenie. Tym, którzy nie mieli tego szczęścia, by zobaczyć serwerowni od środka, postaram się trochę przybliżyć warunki w jakich pracowaliśmy. Wyobraźcie sobie budynek strzeżony jak twierdza. Wysokie płoty, strażnicy, alarmy, wszystkie drzwi z zamkami, śluzy, setki kamer itd. Pomieszczenia z serwerami mają tylko wąskie korytarze pomiędzy szafami. Gdy czasem zdarzyło się, że były to korytarze o szerokości dwóch metrów, to miałem powód do świętowania. W korytarzach na zmianę wieje, albo bardzo zimne, albo...

Widziałem "Gwiezdne Wojny - Przebudzenie mocy" czyli recenzja na gorąco bez spojlera

Nazywam się Artur Nyk i jestem fanem Gwiezdnych Wojen. Dziesięć minut temu wróciłem do domu i wiem, że teraz nie zasnę, więc lepiej opiszę moje wrażenia. Pamiętam moje pierwsze spotkanie z Gwiezdnymi Wojnami. Rok 1979, kwiecień lub maj. Dostać bilety na film to był wielki wyczyn. W końcu mojemu ojcu udało się to dniu, gdy Polacy grali jakiś ważny mecz. Wrażenie było kolosalne. Wtedy ten film wyprzedzał wszystko inne o lata świetlne. A ja na dodatek widziałem go, na chyba największym ekranie w Polsce, w kinie w katowickim Spodku. Wyobraźcie sobie salę kinową na 4500 osób !!!! A na gigantycznym ekranie (29x15 m ) widzicie przelatujący niszczyciel Imperium. To było coś! Choć ja najbardziej zapamiętałem scenę, gdy Lea, Luke, Chewie i Han Solo próbują się wydostać ze zgniatarki śmieci. Zapamiętałem tą scenę może dlatego, że akurat wtedy wróciłem z …wc. I dzisiaj znowu poczułem się jak wtedy. Jakbym miał znów 10 lat. Widzę żółte napisy przesuwające się na rozgwieżdżonym tle. I zno...