Przejdź do głównej zawartości

Test nieobiektywny czyli Jak nie robić panoram

Pewna firma o nazwie Microsoft (może słyszeliście kiedyś o niej ?) napisała program na ajfona do robienia panoram Photosynth. Ogólne zachwyty nad aplikacją sprawiły, że postanowiłem ją pobrać (jest dostępna za darmo w App Store).
Interfejs jest bardzo dobry, typowo makowy, czyli po włączeniu mamy do naciśnięcia tylko jeden klawisz, by zacząć robić zdjęcie. Naciskamy, aplikacja robi pierwsze zdjęcie, a następnie musimy tylko pokazać jej, gdzie jest kolejny obszar, który nas interesuje. W momencie, gdy przez chwilę nie będziemy ruszać telefonem, program zrobi kolejne zdjęcie itd. Zasada prosta i genialna. Ale...

Zaczynamy...


kadr początkowy

dodajemy kolejny fragment obrazu

i kolejne...

No właśnie. Jeżeli bardzo się staramy i trochę myślimy w czasie fotografowania to efekt może być całkiem dobry.
Wystarczy jednak odrobinę rozluźnić się.... i już efekt jest nieco kontrowersyjny. Oto co powstało, gdy chciałem pochwalić się Marcinowi, jaką fajną panoramę mogę zrobić.


Algorytm wyszukiwania wspólnych części obrazu trochę się pogubił i uznał, że głowa Marcina nie jest najważniejsza. Dzięki temu możemy skoncentrować wzrok na szklance, która jest pusta. A dzięki tej informacji łatwiej  jest zrozumieć, dlaczego zdjęcie tak wygląda :) No cóż, gdy się fotografuje bez głowy, zdjęcia są do niczego.

Podsumowując, Photosynth jest ciekawą aplikacją, ale na pewno nie jest idiotoodporna, co udało mi się udowodnić...

PS. Microsoft wypuścił na razie aplikację na ajfona, gdyż sam przyznał, że Windows Mobile nie jest dostatecznie silny, by pociągnąć ten program :)

Komentarze

Marcin pisze…
Hmm. Tak jak lubię czytać Pana posty, tak przy tym wzięło mnie na komentarz.
Przede wszystkim są aplikacje, które nie muszą być idiotoodporne :) No przecież to jest na iPhone'a :) Ale nie o to chodzi.

Proponuję spojrzeć na wersję dorosłą Photosyntha, czyli na aplikację do tworzenia różnych wirtualnych panoram wykorzystując do tego całkowicie różne zdjęcia, wykonane w różnych warunkach, etc. Poza tym w wersji na komputery jest to aplikacja zasadniczo do zabawy, aczkolwiek pewnie jakieś sensowne zastosowanie można wymyślić.

W 2007 kiedy pokazali pierwszy raz Photosyntha, który był zasadniczo elementem wprowadzającym wtyczkę Silverlight do życia, MS pokazał coś takiego:
http://www.ted.com/talks/blaise_aguera_y_arcas_demos_photosynth.html
Proszę uważnie oglądać od momentu gdy zaciągają zdjęcia z Flickra, chyba z Wenecji. Tam ukazuje się prawdziwa potęga Photosyntha i jego algorytmu do rozpoznawania krawędzi etc. :)

Pozdrawiam
Rafał B pisze…
ech, a kogo stać na ajfona...
Artur Nyk pisze…
Mimo wszystko cieszę się Marcinie, że sprowokowałem Cię do komentowania :)
Nie krytykuję tu Photosynth'a jako takiego, a jedynie trochę sobie żartuję z wersji na telefon bo nie podoba mi się jak się zachowuje. Mam inny program na ajfona, Panorama. Jest znacznie prostszy, można łączyć zdjęcia tylko w jenej płaszczyźnie ale to co robi, robi dobrze. I takich właśnie aplikacji oczekuję na telefon.

@fifek
ajfona kupiłem za 300 netto, więc to chyba nie jest jakaś straszna cena?

pozdrawiam :)
Anonimowy pisze…
@Artur,
wierzę, że są lepsze programy, sam się zdziwiłem jak kiedyś ktoś pokazał mi panoramę robioną online jakimś telefonem samsunga. Byłem pod wrażeniem.
Ja (wierny użytkownik windowsów ;) ) uważam, że niepotrzebnie chłopcy z MS wzięli się za iPhone'a, no chyba jako chwilowy brak pracy w laboratorium.

A propos laboratorium i ich panoram to jednak wolę ich ICE, który radzi sobie genialnie ze składaniem zdjęć.

Pozdr.
Marcin pisze…
No i się popisałem jako Anonimowy, ech...

Popularne posty z tego bloga

Jestem za głupi czyli o sztuce nowoczesnej raz jeszcze...

Wracam powoli do normalnego trybu pisania codziennie.... mam nadzieję:) Rozleniwiłem się ostatnio, to fakt, za to spędzałem czas bardzo przyjemnie :) Jednym z efektów była wizyta w MOCAKu, czyli Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie . Miałem od dawna wielką ochotę zobaczyć to muzeum, głównie z powodów architektonicznych. I rzeczywiście, muzeum zachwyca. Nie ma tu mowy, byśmy mogli mieć kompleksy w porównaniu z innymi muzeami tego typu na świecie. Mimo swojego ogromu, budynek jest bardzo kameralny. Czysta forma architektoniczna pozwala na ekspozycje każdej możliwej formy sztuki.

Aperture vs Lightroom czyli test nieobiektywny

Przy okazji jednego z ostatnich postów na temat Aperture, jeden z czytelników o pseudonimie Kashiash, spytał, co zyska przechodząc z Lightrooma na Aperture. Uznałem, że to bardzo dobre pytanie, co najmniej tak samo ważne jak to, czy lepszy jest Canon czy Nikon. Wy oczywiście wiecie, co ja o tym sądzę :) Aby podejść do tematu solidnie, ściągnąłem trial Lightrooma, by zobaczyć, co się pojawiło nowego w czwartej wersji. Przyznaję się, że nie poświęciłem kilkunastu godzin na dogłębne poznanie wszystkich funkcji i mogę się mylić co do szczegółów. Aby było łatwo porównać oba programy, stworzyłem katalog z trzydziestoma zdjęciami i wgrałem do każdego z programów. Nie będzie to kompletny test, a raczej skupienie się na istotnych różnicach. Nie miejcie wątpliwości, że wychodzę z założenia o wyższości Ap, gdybym tak nie uważał, to nie używałbym go :) Postarałem się jednak znaleźć też wszystkie pozytywne cechy Lr. Ponieważ nie pracuję na nim, mogłem o czymś nie wiedzieć i przez to pominąć jak

Spytaj Artura czyli biblioteki Aperture

Igi pytał się mnie już jakiś czas temu o synchronizację bibliotek w Aperture. Co jak co, ale o tym programie to lubię opowiadać :) Zacznę od początku. Zdjęcia w Aperture można przechowywać albo w bibliotece programu, albo w aktualnym układzie katalogów.  Dla zdecydowanej większości nowych użytkowników programu, pozostawienie zdjęć w ich dotychczasowych lokalizacjach wydaje się rozsądnym rozwiązaniem. Ja też oczywiście właśnie tak na początku zrobiłem. Myśl, że mógłbym wrzucić swoje bezcenne fotografie do jakiejś tajemniczej biblioteki, wydawała się zbyt szalona. Nie miałem jeszcze zaufania do Aperture i byłem przyzwyczajony by mieć dostęp do zdjęć z poziomu systemu.  Wrzuciłem więc wszystkie zdjęcia do Aperture, ale fizycznie zostawiłem w katalogach gdzie były do tej pory. Aperture po pierwszym uruchomieniu zawsze tworzy swoją bibliotekę gdzie są wszystkie możliwe informacje o zdjęciu, ustawienia, miniaturki, podglądy (jpgi o rozmiarach, które sami ustalamy). Na początku w