Przejdź do głównej zawartości

Napisy

Od zawsze lubiłem fotografowanie napisów, zwłaszcza w kontekście otoczenia. Czasem są zabawne, czasem po prostu okropne. Jeden z moich ulubionych, który kiedyś widziałem na ścianie bloku, brzmiał : Sprzedam komplet wypoczynkowy, trumna i dwa świeczniki. Niestety nie miałem wtedy aparatu przy sobie.

Osobną kategorią są stare tabliczki z okresu gospodarki uspołecznionej. Coraz trudniej je znaleźć, tą zobaczyłem w ubiegłym tygodniu w sztolni szkoleniowej.

 Bułgaria. Ten dom jest mój, głosi napis, a rysunek wyjątkowo przypominał mi psa znajomej

OFF Festiwal. Nie udało mi się niestety posłuchać tego Gówna.

 Kato Bar w starej lokalizacji. Szkoda, że nie ma już tej miejscówki.

Łódź. Trochę przekrzywiłem tu rzeczywistość montażem optycznym :)

Znowu Łódź. Prosty, ale jaki ładny napis. Mam tylko nadzieję, że ich wyroby drewniane lepiej znoszą upływ czasu.

UWAGA!!!

Publikowane w dalszej części artykułu treści, mogą być szkodliwe dla zdrowia psychicznego Grafików, zwłaszcza zajmujących się typografią, jak i Copywriter'ów.
Redakcja nie bierze odpowiedzialności za poniesione szkody na poczuciu estetyki

Piknik nad Solą. Każdy komentarz jest tu zbędny.
Labels:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Jestem za głupi czyli o sztuce nowoczesnej raz jeszcze...

Wracam powoli do normalnego trybu pisania codziennie.... mam nadzieję:) Rozleniwiłem się ostatnio, to fakt, za to spędzałem czas bardzo przyjemnie :) Jednym z efektów była wizyta w MOCAKu, czyli Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie . Miałem od dawna wielką ochotę zobaczyć to muzeum, głównie z powodów architektonicznych. I rzeczywiście, muzeum zachwyca. Nie ma tu mowy, byśmy mogli mieć kompleksy w porównaniu z innymi muzeami tego typu na świecie. Mimo swojego ogromu, budynek jest bardzo kameralny. Czysta forma architektoniczna pozwala na ekspozycje każdej możliwej formy sztuki.
11 komentarzy
CZYTAJ DALEJ...

Aperture vs Lightroom czyli test nieobiektywny

Przy okazji jednego z ostatnich postów na temat Aperture, jeden z czytelników o pseudonimie Kashiash, spytał, co zyska przechodząc z Lightrooma na Aperture. Uznałem, że to bardzo dobre pytanie, co najmniej tak samo ważne jak to, czy lepszy jest Canon czy Nikon. Wy oczywiście wiecie, co ja o tym sądzę :) Aby podejść do tematu solidnie, ściągnąłem trial Lightrooma, by zobaczyć, co się pojawiło nowego w czwartej wersji. Przyznaję się, że nie poświęciłem kilkunastu godzin na dogłębne poznanie wszystkich funkcji i mogę się mylić co do szczegółów. Aby było łatwo porównać oba programy, stworzyłem katalog z trzydziestoma zdjęciami i wgrałem do każdego z programów. Nie będzie to kompletny test, a raczej skupienie się na istotnych różnicach. Nie miejcie wątpliwości, że wychodzę z założenia o wyższości Ap, gdybym tak nie uważał, to nie używałbym go :) Postarałem się jednak znaleźć też wszystkie pozytywne cechy Lr. Ponieważ nie pracuję na nim, mogłem o czymś nie wiedzieć i przez to pominąć jak
26 komentarzy
CZYTAJ DALEJ...

Spytaj Artura czyli biblioteki Aperture

Igi pytał się mnie już jakiś czas temu o synchronizację bibliotek w Aperture. Co jak co, ale o tym programie to lubię opowiadać :) Zacznę od początku. Zdjęcia w Aperture można przechowywać albo w bibliotece programu, albo w aktualnym układzie katalogów.  Dla zdecydowanej większości nowych użytkowników programu, pozostawienie zdjęć w ich dotychczasowych lokalizacjach wydaje się rozsądnym rozwiązaniem. Ja też oczywiście właśnie tak na początku zrobiłem. Myśl, że mógłbym wrzucić swoje bezcenne fotografie do jakiejś tajemniczej biblioteki, wydawała się zbyt szalona. Nie miałem jeszcze zaufania do Aperture i byłem przyzwyczajony by mieć dostęp do zdjęć z poziomu systemu.  Wrzuciłem więc wszystkie zdjęcia do Aperture, ale fizycznie zostawiłem w katalogach gdzie były do tej pory. Aperture po pierwszym uruchomieniu zawsze tworzy swoją bibliotekę gdzie są wszystkie możliwe informacje o zdjęciu, ustawienia, miniaturki, podglądy (jpgi o rozmiarach, które sami ustalamy). Na początku w
9 komentarzy
CZYTAJ DALEJ...