Przejdź do głównej zawartości

Magic hour czyli odgrzewane porady

Wczorajsza sesja była tak męcząca, że do dzisiaj nie mogę dojść do siebie. A może to efekt malej imprezki po sesji? Parę piw chyba nie może tak zadziałać .... :)
W związku z tym, zamiast pisać coś nowego, zaserwuję Wam mój mały artykuł na temat robienia nocnych zdjęć. Gdy przeczytałem go, nie mogłem wyjść ze zdziwienia, że kiedyś jeden z portali płacił mi za takie coś :)


Jutro będę w lepszej formie :)

Kto nie lubi zachodów słońca? Na pewno nie ci z nas, którzy akurat są na wakacjach nad morzem i z aparatem w ręku czatują na najlepszy moment na zrobienie zdjęcia. Ale gdy słońce zachodzi, rozglądamy się naokoło i zastanawiamy, co by tu dalej zrobić.

Część z nas będzie chciała skorzystać z szerokiej oferty lokali gastronomicznych, ale ja bym jeszcze radził z tym zaczekać. Oto mamy jeden z najlepszych momentów na zrobienie efektownego zdjęcia. Nadeszła bowiem  "magic hour", czas, gdy światło dzienne zrównuje się w swojej intensywności  ze światłem ulic, sklepów, samochodów.  Nazywana jest godziną, ale często w praktyce trwa znacznie krócej. Inaczej wygląda nad morskim bulwarem, a inaczej w mieście, gdzie budynki zasłaniają dużą część światła. Ale najwaźniejsze, że to naprawdę magiczna chwila. Niebo przybiera wszystkie możliwe kolory, od granatu do czerwieni, odbija się intensywnie od karoserii samochodów i okien wystawowych. Ponieważ słońce nie świeci bezpośrednio, światło jest bardzo miękkie i ma niesamowity, ciepły kolor. 

No i najlepsza wiadomość. Nie będzie niezbędny jeszcze statyw, o ile mamy aparat cyfrowy i możemy podnieść czułość lub w zwykłym aparacie mamy założony  film o czułości minimum 400  ISO. Jeszcze lepiej, jeśli możemy ustawić czułość 800 lub nawet 1600 ISO. Oczywiście, im wyższa czułość, tym  łatwiej będzie zrobic ostre zdjęcie, ale nie przesadzajmy, bo z drugiej strony zawsze pogarsza to też jakość zdjęcia. Im wyższa wartośc ISO, tym bardziej zwiększają się szumy matrycy, widoczne jako ziarno na zdjęciu.
Robiąc zdjęcie wieczorem, aparat będzie pewnie próbował użyć lampy błyskowej. Pozwólmy mu na to tylko w sytuacji, gdy robimy portret na tle pejzażu. Jeśli interesuje nas tylko pejzaż, lampa nie jest potrzebna. Wręcz może zaszkodzić, oświetlając pierwszy plan i burząc nastrój magicznej godziny.

Niestety, to piękne światło szybko znika i robi się coraz ciemniej. Nadchodzi czas, gdy nawet wysoka czułość nie pozwala na robienie zdjęć z ręki. Czas, gdy szczęśliwi posiadacze statywów mogą wreszcie z dużą satysfakcją rozstawić swe cacka. Wiem doskonale z własnego doświadczenia, że nie ma nic gorszego, niż noszenie cały dzień 10-cio kilowego, zawadzającego wszędzie statywu i nieużycie go ani razu. Bo ze statywem jest jak z czołgiem. Im większy i cięższy, tym lepiej. Jego zasadniczą cechą ma być unieruchomienie aparatu. A nawet zamocowany na statywie aparat łatwo jest poruszyć. Przy lekkim statywie, nawet naciśnięcie spustu migawki, może spowodować wibracje. Również powiew wiatru, czy kroki osoby przechodzącej obok, mogą zaszkodzić naszemu zdjęciu. Nawet małe drgania statywu będą widoczne jako brak ostrości, czy rozmycia na zdjęciu.

Jednak noszenie ciężkiego żelastwa przez cały dzień może być atrakcyjne tylko dla wielbicieli siłowni. Natomiast nam wystarczy trochę kreatywnego myślenia i zwykła reklamówka. Do reklamówki wkładamy to, co mamy ciężkiego pod ręką, kamienie, butelki z wodą itd. i następnie wieszamy ją na statywie, ale w taki sposób, by się nie huśtała. I proszę, oto lekki statyw zmienia się w stabilną podstawę pod aparat. Może nie zastąpi to nam profesjonalnego sprzętu, ale bardzo ułatwi życie. Aby uniknąć nawet niewielkich drgań, nie naciskamy sami spustu, tylko korzystamy z samowyzwalacza lub pilota.

Ten sam moment robienia zdjęcia, inny czas naświetlania i inny efekt. Pierwsze zdjęcie było naświetlane przez 6 sekund (f 14, iso 100), a drugie przez 0,4 sekundy. W rzeczywistości wyglądało to, jak na pierwszym zdjęciu u góry. Pomijając oczywiście, że w tamtym momencie oświetlenie było w innym kolorze.


Większość cyfrowych aparatów ma programy do zdjęć nocnych, które dobrze się sprawdzają. Jeśli nasz aparat nie ma takiego, możemy w trybie ręcznym ustawić najdłuższy dostępny czas lub w programie automatycznym włączyć maksymalną korekcję na prześwietlenie. Jeśli w kadrze nie ma mocnych źródeł światła to nawet spore prześwietlenie nie zepsuje nam nocnego zdjęcia. Efekt może być nawet bardzo ciekawy. Zobaczymy nocną scenę, ale w znacznie jaśnieszym świetle. 
A po zrobieniu zdjęcia, kamienie wyrzucamy, wodę wypijamy i idziemy dalej. Na przykład do baru.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Jestem za głupi czyli o sztuce nowoczesnej raz jeszcze...

Wracam powoli do normalnego trybu pisania codziennie.... mam nadzieję:) Rozleniwiłem się ostatnio, to fakt, za to spędzałem czas bardzo przyjemnie :) Jednym z efektów była wizyta w MOCAKu, czyli Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie . Miałem od dawna wielką ochotę zobaczyć to muzeum, głównie z powodów architektonicznych. I rzeczywiście, muzeum zachwyca. Nie ma tu mowy, byśmy mogli mieć kompleksy w porównaniu z innymi muzeami tego typu na świecie. Mimo swojego ogromu, budynek jest bardzo kameralny. Czysta forma architektoniczna pozwala na ekspozycje każdej możliwej formy sztuki.

Aperture vs Lightroom czyli test nieobiektywny

Przy okazji jednego z ostatnich postów na temat Aperture, jeden z czytelników o pseudonimie Kashiash, spytał, co zyska przechodząc z Lightrooma na Aperture. Uznałem, że to bardzo dobre pytanie, co najmniej tak samo ważne jak to, czy lepszy jest Canon czy Nikon. Wy oczywiście wiecie, co ja o tym sądzę :) Aby podejść do tematu solidnie, ściągnąłem trial Lightrooma, by zobaczyć, co się pojawiło nowego w czwartej wersji. Przyznaję się, że nie poświęciłem kilkunastu godzin na dogłębne poznanie wszystkich funkcji i mogę się mylić co do szczegółów. Aby było łatwo porównać oba programy, stworzyłem katalog z trzydziestoma zdjęciami i wgrałem do każdego z programów. Nie będzie to kompletny test, a raczej skupienie się na istotnych różnicach. Nie miejcie wątpliwości, że wychodzę z założenia o wyższości Ap, gdybym tak nie uważał, to nie używałbym go :) Postarałem się jednak znaleźć też wszystkie pozytywne cechy Lr. Ponieważ nie pracuję na nim, mogłem o czymś nie wiedzieć i przez to pominąć jak...

Spytaj Artura czyli biblioteki Aperture

Igi pytał się mnie już jakiś czas temu o synchronizację bibliotek w Aperture. Co jak co, ale o tym programie to lubię opowiadać :) Zacznę od początku. Zdjęcia w Aperture można przechowywać albo w bibliotece programu, albo w aktualnym układzie katalogów.  Dla zdecydowanej większości nowych użytkowników programu, pozostawienie zdjęć w ich dotychczasowych lokalizacjach wydaje się rozsądnym rozwiązaniem. Ja też oczywiście właśnie tak na początku zrobiłem. Myśl, że mógłbym wrzucić swoje bezcenne fotografie do jakiejś tajemniczej biblioteki, wydawała się zbyt szalona. Nie miałem jeszcze zaufania do Aperture i byłem przyzwyczajony by mieć dostęp do zdjęć z poziomu systemu.  Wrzuciłem więc wszystkie zdjęcia do Aperture, ale fizycznie zostawiłem w katalogach gdzie były do tej pory. Aperture po pierwszym uruchomieniu zawsze tworzy swoją bibliotekę gdzie są wszystkie możliwe informacje o zdjęciu, ustawienia, miniaturki, podglądy (jpgi o rozmiarach, które sami ustalamy). Na p...