Codziennik Artura Nyka

Aby zrobić ciekawe zdjęcie samochodu wystarczy spełnić trzy warunki : 1. Znaleźć fajny samochód 2. Znaleźć fajny plener 3. Fajnie oświetlić samochód Prawda jakie to proste? No dobrze, o ile dwa pierwsze warunki można jeszcze w miarę łatwo spełnić, to trzeci decyduje prawie o wszystkim i wcale nie jest taki prosty do spełnienia. W czwartek robiłem sesję do swojego portfolio z czarnym Nissanem Juke. Chciałem poćwiczyć techniki oświetlenia czarnych samochodów, bo to zdecydowanie najtrudniejszy kolor. Rozejrzałem się wśród samochodów znajomych i wybór padł na Juke'a. Ten samochód spełniał wszystkie moje wymagania, Ania bez problemu go pożyczyła, był czarny, miał kilka ciekawych detali i jednocześnie brak wyraźnych przetłoczeń biegnących przez cały samochód. Dlaczego to było takie ważne? Właśnie dla podniesienia stopnia trudności tych zdjęć. Np. BMW serii 3 ma piękne, ostre przetłoczenie biegnące przez cały bok. Wystarczy zrobić na nim blik i już mamy dobrze podkreśloną sylwetkę.

Jadę sobie dzisiaj powoli ulicami miasta, bardzo powoli nawet, w sumie to stoję w korku i próbuje dodzwonić się do Michała.  Jestem już bardzo ciekawy kiedy ukażą się reklamy z moim zdjęciem Mariusza Czerkawskiego. Dodzwonić się nie mogę, ale w tym momencie na wielkiej tablicy reklamowej wyświetla się moje zdjęcie :) Moja reakcja jest całkowicie normalna. Jak na fotografa oczywiście. Zamiast się cieszyć to myślę sobie : czy ten kij nie jest aby trochę za ciemny? Zdjęcie już zniknęło, a ja tylko na temat kija się zastanawiam. Ech, te zboczenia zawodowe... Moje jest oczywiście tylko zdjęcie samego Mariusza. Wnętrze łazienki dostarczył klient czyli firma Mera. A co Czerkawski ma wspólnego z Merą i łazienkami zapytacie? Wbrew pozorom trochę ma. Po pierwsze pochodzi z Tychów, tak jak Mera, po drugie dzieli z szefostwem Mery pasję do hokeja, a sama Mera wspiera finansowo młodych hokeistów jak się dowiedziałem. Teraz czekam, aż Mariusz pokaże się na billboardach. Choć właściwie to już

Naprawdę coraz bardziej przekonuję się by mieć przy sobie jakiś lepszy aparat niż ajfon. Choć przez kilka ostatnich lat sławiłem zalety fotografowania nim w codziennych sytuacjach, to gdy spotykam na ulicy fajny samochód, aż mnie ściska z żalu, że nie mogę zrobić porządnego zdjęcia. Tak też było tydzień temu w Krakowie gdy na Kazimierzu zobaczyłem Shelby GT 500. Mimo, że nie jestem zwolennikiem amerykańskiej motoryzacji, to tym razem, spojrzałem na samochód z podziwem. W związku z tym mam mały apel: Właścicielu, napisz do mnie bo chcę sfotografować ten samochód! To teraz się okaże, jaki jest zasięg mojego bloga :))) Świat jest mały, wszyscy się znają, więc kto wie... Ps. Gdy drugi raz jechałem do Krakowa w ubiegłą  środę, na A4 minąłem całą kawalkadę nowych i starych Mustangów. Co za widok :)

Nie czytam zbyt często książek o fotografii bo zwykle w połowie się już nudzę. Najczęściej dlatego, że autor piszę o sprawach zbyt banalnych, albo przeciwnie, zbyt skomplikowanych bym to zrozumiał. Przy okazji takie małe wtrącenie. Ostatnio chciałem porównać testy paru kompaktów Canona bo wreszcie muszę coś małego kupić. Zajrzałem na optyczne.pl, serwis bardzo szacowny w końcu. Gdy czytając test Canona G15  doszedłem do działu Optyka , wymiękłem. Ja chciałem tylko dowiedzieć się, czy jak zrobię zdjęcie to będzie ostre i z RAWa da się ładnie wyciągnąć kolor i szczegół, a dowiedziałem się, że różnice między składowymi pionowymi i poziomymi dowodzą symetryczności filtra dolnoprzepustowego przy przebiegu funkcji MTF ze średnią wartością 975 LWPH, która objawiają się niską zdolnością rozdzielczą. Czy jakoś tak. Na szczęście na końcu zawsze można zobaczyć przykłady zdjęć i w ten sposób coś zrozumieć. Bo po przeczytaniu samych opisów, okazało się, że wszystkie moje obiektywy składają się g

Po czeskich wakacjach wracam znowu do pisania, z mocnym postanowieniem by robić to często ( albo przynajmniej częściej ). Dużo się ostatnio działo, mam więc sporo do nadrobienia :) Wróćmy do ostatniego dnia sprzed moich wakacji. Właściwie, to miałem wtedy już od dwóch dni leżeć  na trawie pod jakimś czeskim zamkiem i delektować się chłodnym czeskim dobrem narodowym. Pojawiło się jednak zlecenie, dla którego postanowiłem opóźnić mój wyjazd. Mój dobry znajomy pracuje od jakiegoś czasu dla polskiego designera, Roberta Majkuta, fotografując wnętrza przez niego zaprojektowane. Kiedyś ja również zrobiłem dla niego jedną sesję wyjątkowego biurka pokrytego czarnym lakierem fortepianowym. Było robione na zamówienie dla bodajże pani prezes TVN. Taki mebel to koszmar fotografa, nie dość, że czarny, odbijający wszystko jak lustro, pełny zaokrągleń, to jeszcze z blatem wyłożonym matową skórą. Pomimo to, poszło mi wtedy bardzo dobrze i wszyscy byli zadowoleni. Kumpel zaproponował mi byśmy zrobil